Hipoterapia
Jest jednym z elementów terapii rehabilitacyjnej. Sesje terapeutyczne łączą w sobie relaks i rozluźnienie, oraz ruch i gimnastykę. Jazda konna ma na celu przywrócenie jeźdźca do sprawności psychicznej i ruchowej w jak najwyższym zakresie. Rolę hipoterapeuty pełni specjalista, robi to według konkretnych i wyraźnych zaleceń lekarza. Jest także asekuracją dla pacjenta oraz pomocnikiem i pośrednikiem przy zapoznaniu ze zwierzęciem. Zwierzęta uczestniczące w takiej terapii są opisane konkretnymi wymaganiami. Muszą być łagodne, ułożone oraz mieć odpowiednią budowę i mieścić się w wymaganym wieku. Musi być także dostosowany do wieku i wzrostu jeźdźca, a także specyfiki terapii. Najlepiej nadaje się do tego koń huculski. Żywotny, silny i bardzo odporny hucuł jest doskonałym partnerem zarówno dla dzieci jak i dorosłych. Ma budowę dostosowaną do zaprzęgów oraz był używany by przemieszczać bardzo ciężkie ładunki. Hipoterapia to zajęcia indywidualne z terapeutą (1:1). Asekuracja jest dobierana w dostosowaniu do potrzeb pacjenta. Koniem zajmuje się osoba mająca doświadczenie oraz odpowiednio przeszkolona w tym kierunku.
Efekty
Hipoterapia minimalizuje napięcie mięśniowe. Zajmuje się korekcją wad postawy. Wszelkie skrzywienia kręgosłupa dzięki tej terapii mogą ulec znacznej poprawie. Poprawia się równowaga, orientacja w terenie, koordynacja psychoruchowa oraz poczucie własnego ciała. Uczy także rytmiki! Stymuluje naukę powierzchni, czucia podłoża i poprawienie jakości zmysłu dotyku. Ponad to ma także efekty w postaci wzrostu motywacji. Dzięki kontaktowi z przyrodą znacznie poprawia się samopoczucie. Słońce i świeże powietrze działają cuda w terapii. Kiedy jeźdźcowi udaje się coraz więcej i zaczynają panować nad tak ogromnym zwierzęciem jak koń wzrasta także poczucie ich własnej wartości. Samoocena rośnie, a negatywne emocje powoli przeradzają się w pozytywne. Ponad to hipoterapia wiąże się także z socjalizacją. Uczestnik terapii ma instruktora, poznaje także innych pracowników stajni, do tego osoby uczestniczące w podobnych terapiach i zaczyna siłą rzeczy obracać się w zupełnie nowym towarzystwie. Hipoterapia sprawdza się doskonale w pracy z dziećmi autystycznymi.
Przeciwwskazania
Są jednak czynniki, które mimo wspaniałości tej metody nie pozwalają na jej użycie. Nie każdy może odbywać treningi konne. Lista przeciwwskazań nie jest długa, jednak uciążliwa i bardzo konkretna. Jeżeli człowiek ma uczulenie na zapach konia, jego pot albo sierść, wtedy taka terapia jest bezwzględnie zakazana. W przypadku otwartych ran, także pojawiają się przeciwskazania, ze względu na bliski kontakt ciała ze zwierzęciem, liczne obtarcia i dość obcisły strój. Lista przeciwwskazań jest długa, zawiera takie choroby jak:
- Padaczka
- Zbyt wysokie ciśnienie śródgałkowe
- Odklejająca się siatkówka
- Wodogłowie
- Niestabilne kręgi szyjne
- Skoliozy powyżej konkretnego poziomu
- Choroby mięśni przy ich sile poniżej trzech punktów Lowetta
- Głębokie upośledzenie umysłowe
- Przepuklina oponowo – rdzeniowa w lędźwiowym odcinku.
